Janusz Zajączkowski (ur. 1921). Z wykształcenia inżynier. W czasie II wojny światowej znalazł się pod zarówno sowiecką, jak i niemiecką okupacją. Przebywał przez 7 miesięcy we Lwowie, gdzie przeżył dwie wywózki Polaków – w lutym i kwietniu 1940 roku, mógł więc porównać oba te barbarzyńskie reżimy.

Po powrocie do Warszawy podjął studia na tajnej politechnice, jednocześnie poszerzając swoją wiedzę humanistyczną. Pobierał prywatne nauki u znakomitych profesorów Uniwersytetu Warszawskiego – z historii, prawa i filologii polskiej. Zamieszkał w Podkowie Leśnej. Aresztowany przez gestapo, zwolniony dzięki przemyślanej interwencji matki Marty. W okresie luty–kwiecień 1945 podjął się nasłuchu radiowego dla członków Delegatury Rządu w Milanówku.

Podczas przeszło 20-letniego zbierania materiałów do niniejszej książki autor nawiązał kontakty z ośrodkami zajmującymi się tematyką ukraińską w Rzymie, we Lwowie, Fryburgu szwajcarskim czy Zurychu. Uczestniczył w licznych międzynarodowych konferencjach dotyczących problematyki ukraińskiej w rożnych okresach jej dziejów. Objechał całą Ukrainę, a w szczególności miejsca związane ze wspólną historią Polski i Ukrainy: Chocim, Lwów, Olesko, Stanisławów, Tarnopol, Kijów, Charków, Kaniów, Żytomierz, Winnicę i inne.