Maksymy wojenne markiza de la Miny

Markiz de la Mina doskonale godził teorię sztuki wojennej z praktyką pola walki. Jest więc przykładem żołnierza-uczonego, o którym Cervantes pisał półtora wieku wcześniej: „[jego] kopia nie stępiła pióra, ani pióro kopii”. W opublikowanych po śmierci Miny Maksymach wojennych uderza jego ogromne doświadczenie wojskowe i polityczne, a zasady w nich zawarte służyły młodym adeptom sztuki wojennej. To właśnie pragnienie przekazania wiedzy stanowiło faktyczny cel pisarstwa Miny. Jego dzieło uznać należy więc za naukowe kompendium, stanowiące żywy testament autora.
Fragment Wstępu