Urodzona na Białorusi absolwentka filologii polskiej UMCS w Lublinie (1995). Młodszy pracownik naukowy w Instytucie Językoznawstwa Białoruskiej Akademii Nauk w Mińsku (1995–1998). Stypendystka Rządu Polskiego (1989–1995, 1998–2001) oraz Fundacji Popierania Nauki Kasy im. Józefa Mianowskiego (1997). Uczestniczka Międzynarodowej Szkoły Humanistycznej Europy Środkowej i Wschodniej (1998–2001). Doktorantka w Ośrodku Badań nad Tradycją Antyczną, obecnie Wydział Artes Liberales, Uniwersytetu Warszawskiego. Stopień doktora uzyskała w Instytucie Języka Polskiego PAN w Krakowie (2004). Od 2004 r. jest związana zawodowo z macierzystą uczelnią, pracuje w Katedrze Językoznawstwa Słowiańskiego Instytutu Neofilologii UMCS. Członek Międzynarodowej Asocjacji Białorutenistów (od 2005). Dr hab. nauk humanistycznych w dyscyplinie językoznawstwo (2017). Od 2018 r. zastępca redaktora naczelnego czasopisma „Studia Białorutenistyczne”. Autorka ponad 60 publikacji, w tym jednej monografii pt. Pojęcie DOM we współczesnym języku białoruskim / Паняцце дом у сучаснай беларускай мове (Wydawnictwo UMCS, Lublin 2015, s. 241).

Jej zainteresowania i publikacje mieszczą się w nurcie językoznawstwa słowiańskiego (polskiego i białoruskiego) oraz szeroko rozumianej lingwistyki kulturowej, obejmującej związki między językiem ludowym a kulturą ludową oraz między językiem ogólnym a kulturą ogólnonarodową; są to socjo- i etnolingwistyczne ujęcia pogranicza polsko-wschodniosłowiańskiego oraz kwestie językowego obrazu świata.