Milczenia z Bogiem

Ewa Klajman-Gomolińska 
Milczenia z Bogiem

Milczenia z Bogiem są wielobarwną tkaniną słów i emocji nimi wyrażonych. Tworzą ją przede wszystkim silne sploty podstawowych pierwiastków życia: męskości i kobiecości. To one określają odmienne formy doświadczania rzeczywistości, rodzą napięcia wynikające z potrzeby dopełnienia. Ciężar samotności wzmaga tę potrzebę, ponagla do dążenia ku pełni. Doskonałym wyrazem pełni jest Bóg, a zatem trwanie przy Nim, odczuwanie Jego obecności, „milczenie” z Nim jest początkiem powrotu do Raju, do stanu pierwotnej jedności całego stworzenia. A swoją drogą, jakże oczywista i naturalna jest ta wzajemność trwania i czuwania Boga i człowieka w ujęciu Ewy Klajman-Gomolińskiej. O ileż bliższy człowiekowi okazuje się Bóg dzięki tej poezji.

Piotr Sanetra (fragm. Posłowia)

Spis treści

Mój wyraz
Skrzydło smoka
Zostałam (1)
Twój obcy
Milczenie z Bogiem
Niewidomy wygląda przez okno
Niewidomy patrzy w lustro
Biała laska
[Warkocz...]
[Kałuża...]
Samotność w sieci
Jakość
[Przewleczone mruczenie...]
Możliwe
Asertywność
Zostałam (2)
Proch popiołów
Jeden mały owad
Baletniczka
[Mówię milczeniem...]
[Tak dobrze...]
[Więc skoro już...]
Śmierć Słońca
Bombki deszczu
Bądź mym tancerzem
Czarne róże
[Jak to się dzieje...]
Parasol
Samo życie
Język niuansów
[Wchodzisz sufitem...]
[Psi ogon I zmysł...]
Seans u psychologa klinicznego po próbie samobójczej
Zostałam (3)
Rozpacz
Ta cholerna śmierć
Nic boli
Sypialnia
Impresja liryczna
[I zamykasz drzwi...]
Komar
As
Królu mój
Sara w lustrze
Po dobranoc
Posłowie (Piotr Sanetra)