Książkowy debiut poetycki Anny Biegańskiej zachwyca oryginalnym obrazowaniem, ujmującą prostotą, przejmującym liryzmem i dyskretnym humorem, niepozbawionym autoironii. Wiersze składające się na tomik oscylują wokół tematu człowieczeństwa – ludzkich przeżyć, doświadczeń, stanów emocjonalnych w całej ich złożoności i nieprzewidywalności. Treść tomiku dopełniają ilustracje (monotypie) Katarzyny Purgał inspirowane tekstami wierszy.

Historia tego tomiku jest równie niezwykła jak jego zawartość. Składa się na nią duża doza determinacji, ale i niejedno szczęśliwe zrządzenie losu. Determinacja odnosi się do czytelników bloga, na którym autorka publikowała swoje wiersze (www.poukladanaglowa.blox.pl). Teksty zapadły czytelnikom w serce, czemu wielokrotnie dawali wyraz w komentarzach. A co do zrządzeń losu, nie mogło być dziełem przypadku, że wśród czytelników znalazła się malarka, że wiersze zainspirowały ją do stworzenia barwnych monotypii, że stała się najgorętszym orędownikiem wydania tomiku i wreszcie, że autorka (osoba nad wyraz skromna, która nie miała tego w planach) dała się przekonać do tej inicjatywy. Dalej wszystko potoczyło się już niejako samo, a w efekcie powstała książka pisana nie tylko słowem, ale i obrazem. (z „Przedmowy” Pauliny Kielan)